حارث همدانی از دوستان و پیروان مخلص امام علی علیه السلام بود و در جایگاه بلندی در پیشگاه آن حضرت قرار داشت. او بیمار شد؛ حضرت علی علیه السلام برای احوالپرسی با او ملاقات کرد و پس از گفتگویی، به او حدیثی فرمود که شاعر آگاه و پرصلابت "سید حمیری" این حدیث را از قول امام علیه السلام به حارث همدانی، چنین با شعر سرود:

یا حارَ هَمدانَ! مَن یَمُت یَرَنی!
مِن مُــؤمِن ٍ أو مُـنافـِـق ٍ قــَـبَــلاً

یَـعـــرِفــُـنـی طـَــرفــُـهُ و أعــرِفـــُــهُ
بـِنـَعــتِــهِ و اســمِـــهِ و ما فـَــعَــلا

.

.

.

ای حارث همدانی! هرکس که بمیرد، مرا خواهد دید؛ خواه مومن باشد یا منافق؛ با من رخ به رخ می شود.

دیده او مرا می نگرد و من او را با تمام صفات و نام و عمل می شناسم.

و تو ای حارث! روی پل صراط مرا خواهی دید و شناخت؛ بنابراین از لغزش و لرزش نترس.

من آب خنک در آن تشنگی سوزان آنجا به تو می نوشانم که از شدت شیرینی، پنداری که عسل است.

در هنگامی که تو را در مقام عرض و حساب متوقف سازند، من به آتش می گویم: او را رها کن و به این مرد نزدیک نشو.

او را رها کن و ابدا کنار او نیا و به او نزدیک نشو؛ زیرا دست او به ریسمان محکمی است که آن ریسمان به ریسمان ولایت وصی رسول خدا صلی الله علیه و آله- یعنی علی علیه السلام- پیوند دارد.

بحار، ج. 6. ص. 179 و 180

با دلی آرام و قلبی مطمئن و روحی شاد و ضمیری امیدوار به فضل 

خداوند از خدمت خواهران و برادران مرخص و به سوی جایگاه ابدی

 سفر می کنم و به دعای خیر شما احتیاج مبرم دارم.                         

   از وصیت نامه امام خمینی (رحمه الله علیه)

لذیذ ترین لذت ها برای مومن "مرگ "است.بهترین تحفه برای مومن "مرگ"است..چرا که چشمانش منور میگردد به جمال" چهارده معصوم .علیهم السلام."که گرداگردش جمع شده اند...

هرگز نمیرد ان که دلش زنده شد به عشق     ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما